De perikelen over medicijnen in de damestas.

Alida Noordzij is secretaris van de Stichting BijnierNET en ervaringsdeskundige

Pssssst! Even dames onder elkaar.

Kent u dat? Je moet iets uit je tas halen een parkeerkaart of een sleutelbos en tussen alle broodnodige spullen die je natuurlijk dagelijks nodig hebt, kun je net die kaart of die sleutels niet vinden? Er is maar één manier: omkiepen die tas en zoeken tussen alle rommel die dan op tafel ligt, met een hoogrode kleur om de leuke opmerkingen die je dan krijgt.

Mijn damestas is soms een punt van zorg. Tussen al die broodnodige, dagelijkse spullen heb ik ook mijn medicijnen opgeborgen. Dat zijn de hydrocortison voor de middag of avond en natuurlijk een ampul Solucortef plus spuit en naald. Misschien nog wat tabletten paracetamol en de eventuele andere medicatie die ik mogelijk nodig heb.

Gelukkig kunnen deze medicijnen nu allemaal in dat handige SOS tasje
met daarbij de SOS kaart en een overzicht van het medicijngebruik, goed en duidelijk verzorgd allemaal toch…?

 

 

 

 

Een stapje terug

Het is nog maar vier jaar geleden dat tijdens een Algemene ledenvergadering van de Bijniervereniging NVACP een enquête werd gehouden onder de bezoekers over het meenemen van medicijnen. Het resultaat was bizar! Dit was het resultaat:

“De blauwe tablet is thyrax en de gele ook trouwens, de grote witte is 5 mg hydrocortison en die kleine witte, tja was dat nu toch? 10 mg hydrocortison of 25 µg thyrax?”

Medicijnen zijn opgeborgen in:

• Sigaretten- of zeepdoosjes,
• Toilettasjes,
• Een schattig doosje voor de pillen,
• Alles door elkaar,
• en alleen voor de patiënt zelf begrijpbaar.

Dit geeft een inkijkje in de damestassen. Maar dan de mannen…….
Nee, de mannen hebben geen tas meegenomen natuurlijk!
Zij hadden niets bij zich of in het gunstige geval een extra tablet hydrocortison in aluminiumfolie gewikkeld tussen de euromunten in de portemonnee!

SOS tasje en Baxterrol

Hopelijk behoort deze beschrijving tot het verleden. U heeft nu uw medicijnen in de originele verpakking in het SOS tasje of u krijgt van uw apotheek iedere maand een baxterrol met uw medicijnen per inname moment verdeeld en er opgedrukt precies wat er in het zakje zit en hoe laat dat ingenomen moet worden. Of verdeelt u nog iedere week uw medicijnen over een weekdoos, zodat alleen u weet wat u inneemt? Nee, toch?

Weet u,

het is zo belangrijk dat wanneer er iets gebeurt een hulpverlener in één oogopslag kan zien dat u afhankelijk bent van hydrocortison. Met de ambulancedienst zijn goede afspraken gemaakt over het SOS-tasje en de Solucortef. Zij weten dat ze in noodgevallen eerst hydrocortison moeten spuiten, zeker als u ook duidelijk de SOS-kaart bij u hebt. Met de Vereniging SEH artsen is die afspraak ook gemaakt.

Echter,
alles staat of valt bij het feit of u de juiste maatregelen heeft genomen (zoals de dame op de foto). Het is onverstandig dat u de deur uitgaat zonder medicijnen omdat u verwacht dat er toch niets gebeurt.
Het is eveneens niet te accepteren dat u geen Solucortef kreeg voorgeschreven terwijl u wel afhankelijk bent van hydrocortison of cortisonacetaat , met als reden dat u in de buurt woont van het ziekenhuis. Echt dat kan niet, want niemand blijft de hele dag thuis! Vraag er om bij uw behandelend arts.

Zullen we afspreken dat u de noodzakelijke maatregelen treft, zodat bij een volgende ledenvergadering van de Bijniervereniging NVACP het ‘zilver blinkt’ in de zaal?

p.s. Deze blog en boodschap zijn ook bedoeld voor de heren in het gezelschap!