Donderdag 14 april 2016 werd ik in de avond ziek terwijl ik onderweg was naar mijn voetbaltraining. Toen ik daar aankwam werd ik heel erg ziek. Aan het begin van de avond had ik nog nergens last van! Ik voelde me zieker worden, helemaal uit het niets.
Het begon met duizeligheid. Na een paar minuten kreeg ik ook hoofdpijn en kreeg het heel erg koud. Ik vertelde het een paar vrienden uit mijn team en die vonden dat raar omdat het helemaal niet koud was. Toen dacht ik: “dit is helemaal mis!”
Mijn vader heb ik een sms gestuurd aan het einde van de training. Ik vertelde hem wat er was en ik heb gevraagd of hij wat extra medicijnen wilde meenemen. Helaas zag hij mijn sms te laat omdat hij al op weg was om mij op te halen. We reden samen naar huis en in de auto vertelde ik dat ik hoofdpijn had aan de zijkant van mijn hoofd. Dat vond mijn vader best wel raar omdat dat een hele aparte hoofdpijn is.
Eenmaal thuis voelde ik me nog slechter worden dus ik heb 20 mg. prednison genomen en heb meteen mijn temperatuur opgenomen. Dat bleek 39 graden te zijn. Ik schrok en ik ben meteen naar bed gegaan. Omdat ik het nog steeds heel erg koud had, heb ik een dikke trainingsbroek en een dikke trui aangetrokken en ben onder de lakens gaan liggen. Dat hielp helemaal niks. Bovendien kon ik nog steeds niet slapen; ik bleef het ijskoud hebben.
Na een paar uur heeft mijn vader mij nog meer extra medicijnen gegeven. Het was erg veel 50 mg. hydrocortison opgelost in water. Hij heeft nogmaals mijn temperatuur opgenomen. Nog steeds 39 graden. Gelukkig viel ik wel in slaap.
Rond middennacht werd ik weer wakker omdat mijn vader nog een keer mijn temperatuur opnam. Nog altijd 39 graden. Ik had het bloedheet en dat kwam natuurlijk door de dikke trainingsbroek en die trui die ik nog altijd aanhad in bed. Die heb ik verwisseld voor een T-shirtje en een kort trainingsbroekje. Hierna kon ik verder slapen.
Om half 3 in de nacht heeft mijn vader wederom mijn temperatuur opgemeten en die was toen gezakt tot 37 graden. Gelukkig, dus weer de normale temperatuur zoals het hoort. Mijn temperatuur is best wel snel van koorts naar geen koorts gegaan. Mijn vader heeft mij nog 3x de normale medicijnen gegeven en dat is normaal 12 mg. In deze situatie ongeveer 36 mg.
De volgende ochtend werd ik wakker en voelde ik mij nog steeds niet helemaal lekker. Ik overwoog eerst niet naar school gaan. Vanwege het examen ben ik eigenlijk verplicht om wel te gaan. Dat vond ik eigenlijk niet fijn omdat ik me toch nog niet goed voelde. Die ochtend heb ik meer extra medicijnen gekregen en weer 3x de normale medicatie. Dat is nu 21 mg hydrocortison.
Daarna vertrok ik naar school voor mijn examen. Ik besloot het rustig aan te doen en dat werkte goed. Hoe langer ik op school bleef hoe beter het ging. ’s Middags naar ging het eigenlijk al weer zoals normaal.
Voor de zekerheid ben ik naar de huisarts gegaan omdat hij nog enkele testjes wilde doen. Hij testte met een vingerprik of ik misschien een ontsteking had. Gelukkig, dat was niet het geval en ik kon weer naar huis. Ik voelde mij weer zoals normaal eigenlijk en ben die avond ook naar een verjaardag gegaan. Ik heb natuurlijk wel rustig aan gedaan maar het ging prima. Ik kon ook gewoon gaan slapen en die dag ernaar ging het weer helemaal zoals normaal. Zo heb ik de crisis getackeld.
Timo