Ervaringsverhaal
“Wij kennen elkaar al uit de kindertijd,” zegt Ellen. Ellen is mantelzorger; tenminste volgens de definitie van de overheid. Zelf voelt ze dat niet zo. “Het hoort gewoon zo; ze is mijn nichtje! Ik heb een achtergrond in de medische sector. Wellicht heeft dat ook geholpen.”
Ellen heeft een nichtje die een bijnieraandoening heeft. Ze kennen elkaar al heel lang en zo’n 36 jaar staat Ellen zo af en toe eens klaar als het nodig is. “Nee, ze is geen bewuste mantelzorger. Je zorgt voor elkaar en dat is je plicht als mens.”
“Het scheelt wel”, zegt Ellen, “dat ik er volledig op kan vertrouwen dat er geen misbruik van onze vriendschap wordt gemaakt. Dus als er gebeld wordt, dan is het ook echt mis. Mijn nichtje woont immers alleen en het kan snel zorgwekkend zijn.”
Op de vraag: “En wat doe je dan?” schetst ze de volgende situatie.
“Eens werd ik bij het vallen van de avond gebeld. Of ik gelijk wilde komen, want er dreigde een Addison-crisis. Dat betekent dat ik meteen in de auto stap en me er op voorbereid. Het belangrijkste is dat ik rustig blijf. Bij aankomst bleek dat Geertje, mijn nichtje, niet meer in staat was zelf de noodinjectie te geven. Dus moest ik aan de bak.”
Gelukkig oefenen we dit jaarlijks.
“Mijn nichtje heeft een stappenplan uitgeschreven en dat kon ik volgen. “Uitleg en oefening, zorgen er voor dat het goed komt. Maar”, zo gaat Ellen verder, “vergeet niet je leesbril mee te nemen! En zorg dus dat het stappenplan in grote letter geprint is, anders heb je er nog niets aan. Daarna heb ik meteen de ambulance gebeld en het ziekenhuis. Daarna gaat het vanzelf.”
Is de ‘mantelzorger’ dan klaar?
Nu je het zo vraagt…..nee!
Dan moeten er nog allerhande praktische dingen geregeld worden. In ons geval:
- Moet de poes eten krijgen van de buren, gedurende de opname van Geertje,
- Gooi ik het afval in de afvalcontainer,
- Zorg dat de WC weer schoon is,
- Geef de plantjes water,
- Zet de verwarming op een lage stand,
- Breng de spullen voor de eerste dag naar het ziekenhuis en
- luister ik naar de ervaringen van Geertje, om te horen hoe het zo heeft kunnen komen.
Allemaal met veel plezier hoor. Lol hebben we ook samen!
Hoe houden jullie de vriendschap goed?
“Het is bijzonder, maar onze relatie blijft gelijkwaardig. Daar is in die jaren niets aan veranderd. Naast het feit dat we twee nichtjes zijn, hebben we ook een goede vriendschapsband.
Natuurlijk leidt afhankelijkheid wel eens tot spanningen. Daar praten we dan goed over, zodat we over en weer ons ‘ei kwijt’ kunnen.
Wat denk ik ook scheelt, is dat het beroep wat op mij wordt gedaan kortdurend is. Uitsluitend bij een dreigende crisis. Mijn nichtje heeft een goed ziekte-inzicht, dus die weet problemen tijdig te voorkomen.
Verder denk ik dat het belangrijk is dat je pragmatisch bent ingesteld, kunt incasseren en relativeren. Dat is altijd meegenomen.
Tot slot is het ook fijn te weten dat er nog andere mantelzorgers zijn. Wij kunnen gewoon op vakantie en dan is er iemand anders die eventueel inspringt als de nood aan de man is. Het wordt een andere situatie als er in mijn leven beperkingen zouden ontstaan.”
Heb je nog praktische tips?
- Rustig blijven!
- Schrijf afspraken op met een groot lettertype,
- Oefen jaarlijks met prikken,
- Leg spullen op een vaste plek,
- Zorg dat de mobiele telefoon is opgeladen,
- Zorg dat er meerdere mantelzorgers zijn,
- Zet een tasje klaar met spulletjes voor de eerste nacht bij opname,
- Maak een boodschappenlijst van alle zaken die geregeld moeten worden,
- Niet onbelangrijk: hou de lol erin! Maak ook leuke dingen met elkaar mee.