BijnierNET had de wens om naast duidelijke basis- en achtergrondartikelen, ook innovatieve vormen van voorlichtingsmateriaal te ontwikkelingen, die aansluiten bij deze tijd en voor iedereen toegankelijk zijn. Een voorbeeld hiervan is een mini-documentaire (mini-docu) waarin mensen vertellen over de ervaringen die ze hebben opgedaan met het krijgen en hebben van een bijnieraandoening. Het is o zo belangrijk om naast uitleg over de bijnieraandoening, te kunnen horen en zien, wat het écht betekent om een bijnieraandoening te hebben en hiermee om te gaan.
Lisanne van der Plas – Smans, internist – endocrinoloog
Op 7 juli 2016 was het zover! Dit was de dag voor de ontwikkeling van de mini-documentaires. Ik had er erg naar uitgekeken. In de weken ervoor had ik samen met Marc en Henk van Maanlicht Media, een draaiboek gemaakt voor de opnames. We hadden een mooie plek gevonden in een lichte en gezellige opnamekamer. Ik was vroeg aanwezig om alles klaar te zetten en liep met routewijzers en plakband rond om ervoor de zorgen dat de deelnemers de opnamekamer goed konden vinden. Er hadden zich vier mensen bereid gevonden om deel te nemen.
Isabel van Gennip zou als eerste komen. Ze zou ons gaan vertellen over haar ervaringen met de ziekte van Cushing.
Als tweede kwam Karin van den Heuvel. Als bestuurslid van Bijniervereniging NVACP, wilde ze graag haar steentje bijdragen en ons vertellen over de ziekte van Addison .
Daarna zouden Marit Rommens en haar vader en moeder komen. Marit, een meisje van 13 zou op haar eigen manier gaan vertellen over het adrenogenitaal syndroom . Wat een topper!
Tenslotte kwam Thon Westerbeke, de voorzitter van Bijniervereniging NVACP, gedreven om meer informatie te ontwikkelen voor mensen met primair hyperaldosteronisme .
Wat was ik blij dat deze mensen wilden meewerken. Het is niet niks om te vertellen over je persoonlijke ervaringen en dit te delen met een groot “BijnierNET” publiek. We hadden een uur voor ieder interview ingepland. Tijdens het interview zou ik vragen stellen en werden de deelnemers gefilmd. Op ieder moment konden de deelnemers aangeven om even te stoppen, of om iets over te doen. Ook werd er een introductie-shot opgenomen. Er werd gezorgd voor microfoontjes en er werden verschillende lampen gepositioneerd om het geluid en licht zo optimaal mogelijk te maken. Dit was voor mij ook allemaal nieuw!
De opnames verliepen als een trein. De deelnemers waren als geen ander in staat om hun ervaringen op een duidelijke manier over te brengen. Alle mogelijke onderwerpen, die belangrijk waren voor de verschillende bijnieraandoeningen, kwamen aan bod.
Wat was het een bijzondere, plezierige maar ook intense opnamedag. Een dag die ik niet snel meer zal vergeten!